Ik was vlot klaar in Meppel en pendelde tussen de speelzaal en een restaurant met uitzicht op vier volleybalvelden. Sommige spelers niet of nauwelijks jonger dan ik, de ballen vlogen nogal vaak alle kanten op. So what? Er waren ook voldoende leuke rally’s, na 25 jaar in déze sport had ik er niet meer van gebakken.

Met plezier en opluchting (straks) las ik het teamverslag. Prima partijbeschrijvingen van Laurens, vroeg klaar. Tjeerd nam het ‘algemene’ voor zijn rekening. Ik herinnerde me wel dat vroegere bovenzaaltje van de Meppeler Schaakclub, de echte nostalgie knalde naar boven met dat zinnetje over de nieuwe locatie: "De ambiance was wat minder sfeervol dan voorheen."

Wat een geweldig understatement. Meer taalstijl of grol is niet nodig, teksten hoeven niet altijd bloemrijk te zijn voor een treffend effect.

Waarom zo’n lange aanloop naar deze waardering? Die moet duidelijk maken dat er nooit zo’n sfeerverslag was geschreven als ik het weer zelf had opgepakt. In een schaakcolumn mag de schrijver verbreden. Als ik onder het motto ‘Die Bons schrijft zo graag’ Meppel 3 – TSC 2 weer voor mijn rekening had genomen, had ik me wellicht (?) dan al laten verleiden tot die ‘andere sportverslaggeving’.

Een enkele metafoor kan, ik had me waarschijnlijk vergaloppeerd naar teveel niet-terzake-tekst voor een schaakverslag.

Ook daarom zie ik zo graag wel eens een artikeltje van een ander. Merk gelukkig dat de site snel meer gaat leven met de nieuwe rubriek ‘dinslach’. Maar ik ben zo benieuwd wat mijn clubmaatjes klaar maakten/maken in dat altijd gezellige jam-toernooi in de Betuwe, in Voorst, noem maar op.